ایران و جام جهانی 2006 آلمان

ایران-بحرین
چهارشنبه 18 خرداد 1384، ساعت 19:05، ورزشگاه 100 هزار نفری آزادی

وااای،عجب 90 دقیقه نفس گیری بود، پر از دلهره و اضطراب. تازه دیدن بازی از طریق اینترنت و تازه با کیفیت پایین بیشتر آدم را بی قرار می کرد.نمی دونم آیا تا بحال بازی مورد علاقه تان از طریق یک پنجره کوچک روی مانیتور کامپیوترتان، با کیفیت صدا و تصویر بد دیده اید یا نه؟ تازه معمولا صدا از تصویر عقبتر است و شما گزارش بازی را بعد از دیدن تصاویر می شنوید! (این وقت ها آدم قدر تلوزیون میاد دستش) اما بلاخره توانستم بازی را با صدای زیبا و گرم عادل فردوسی پور ببینم. صورتم در طول بازی به مانیتور چسبیده بود. در اوایل نیمه اول، بچه ها خوب داشتند حال بحرینی ها را می گرفتند، اما نتوانستند از موقعیتهای که به دست آوردند، خوب استفاده کنند و حتی ضربه سر محمد نصرتی به تیر دروازه خورد. نبمه اول با نتیجه 0-0 به پایان رسید. هنوز 1-2 دقیقه ای از نیمه دوم نگذشته بود که محمد نصرتی سانتر زیبای فریدون زندی را، تبدیل به گل کرد و توپ را در اوایل نیمه دوم به تور دروازه بحرین چسبوند.از شدت خوشحالی به هر کی دم دستم بود زنگ زدم و با جیغ و داد بهشون فهموندم که ایران گل زده. گل زودهنگام ایران در نیمه دوم یک جورهایی خیال همه را راحت کرد اما ضدحمله های بحرینهای ملخ خور می رفت که کار دستمون بده. وای در 10-15 دقیقه آخر، میرزاپور چند تا سوتی فاحش داد که وقت بود مفتی مفتی گل بخوریم، که خوشبختانه به خیر گذشت. من که تو اون لحظه داشتم یک سکته خفیف را می زدم، اما برای پیشگیری از خطرات احتمالی یک قرص ایندرال (پروپرانولول 10) برای پایین آوردن ضربان قلب، قبل از شروع بازی خورده بودم. در حین بازی هم خلاصه بازی را لحظه به لحظه در استوس یاهو مسنجرم می نوشتم، تا همه از نتیجه بازی با خبر باشند. خوشبختانه بازی با نتیجه 1-0 به سود ایران تموم شد و ایران برای سومین بار رفت جام جهانی. بعد از بازی هم تلفن ها را ادامه دادم و به همه تبریک گفتم. به یاد روزه 16 آذر 8 سال پیش افتادم که ایران بعد از به پایان رسوندم بازی با استرالیا با نتیجه 2-2، به جام جهانی 1998 فرانسه صعود کرد و اون بار مردم برای اولین بار برای خوشحالی به خیابان ها ریختند و تا پاسی از شب تو خیابان می رقصیدند و شادی می کردند و صدای بوق ماشین ها هم یک لحظه قطع نمی شد. من حدس می زدم بعد از پیروزی ایران مقابل بحرین چنین اتفاقی بیفتد. اما متاسفانه من این بار ایران نبودم تا در شادی بازی بعد از شرکت کنم، تازه من فردای بازی ایران-بحرین، امتحان هم داشتم و باید خودم را به سبک شب امتحانی برای امتحان آماده می کردم (با اینکه 3 سال و 6 ماهی است که هلند هستم، هنوز عادت شب امتحانی درس خوندن از سرم نیفتاده، وای بر من !!!) اما خوشبختانه امتحان آزمایشگاه ژن تکنولوزی من به خیر و خوشی گذشت (در مورد امتحان بعدا صحبت می کنم). نکات جالبی در
: این دوره از مسابقات به چشم می خورد که واقعا قابل تحسینه
(!!!حضور خانم ها در ورزشگاه آزادی (تماشای بازی فقط حق مردان نیست -
نتیجه گیری مناسب و صعود پیش از موعد تیم ملی به جام جهانی و تشریفاتی شدن بازی آخر -
دفاع و حمله تیمی بدین معنی که مدافع فقط دفاع نمی کند و کارهای دفاعی از خطوط حمله آغاز -
می شود و یا مهاجم فقط گل نمی زند، همانجور که در بازی های اخیر دیده اید بازکنان خط دفاعی (رحمان رضایی،محمد نصرتی و یحیی گل محمدی) و خط میانی (جواد نکونام و فریدون زندی )
. در ساختن گل و به ثمر رساندن گل نقش به سزایی داشته اند
اما هیچ وقت کار زشت این عرب های ملخ خور یادم نمی ره که چهار سال پیش، وقتی که ایران با نتیجه 3-0 از بحرین در منامه باخت و نتوانست که بره جام جهانی و این بحرینی های کثیف با پرچم عربستان دور افتخار زدند. اما خوب از این عرب های ملخ خور بیشتر از این چه انتظاری میشه داشت!!! از اول همین بودند و خواهند بود. اما این بار بازیکنان تیم ملی فقط با پرچم سه رنگ ایران در ورزشگاه آزادی دور افتخار زدند (نه همراه با پرچم ژاپن!) وسرود شوق سر دادند. ای ول بر بر و بچای تیم ملی، آفرین
:در تلاشم سال آینده برای تشویق تیم ملی فوتبال ایران برم آلمان و داد بزنم
ایران ایران